alle (10) gedicht(en) van thema
'Ik zie je (weer) gaan'

(overige: zie archief ⇒)  
[1] 2
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-17 / Thea de Hilster

daar gaat ze weer
kleiner, krommer
schuifelend, sjofel
schouders hangend
bungelde arm
met mouw die met stof
en veiligheidsspelden
is verlengd
ze trekt een boodschappenkar
 
wie is zij toch
waarom die hand zo
zie haar nooit lachen
een praatje maken
altijd alleen met
die boodschappenkar
 
hoe was ze vroeger
vlot gekleed
hoog gehakt
om langer te lijken
veel familie, vriendenkring
vlot, goedlachs
had ze toen al
een boodschappenkar
 
 
© Thea de Hilster, maart 2015
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-16 / Pieter van der Kooij

ik zie je weer gaan

zo rond de klok van twaalf
elke dag ijzeren regelmaat
kratje rechts
ik zie je weer komen
kratje dan links dan rechts

rust en regelmaat
straal je uit
24 uur
24 flessen

ik zie je gaan
maar hoe het met je gaat
oordelen komen op
oordelen verdwijnen

is er een grens
tussen genieten en verdrinken
tussen zin en onzin

ik zie je weer gaan
ik zie je weer komen
en vraag me af
wat ik heen en weer sjouw
in mijn kratje

Pieter van der Kooij
20150309
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-12 / Bianca Vernout

KIJK UIT

hij houdt zich schuil in bomen
laat van zich horen
 kijk daar zit ie weer
oehoe de uil
hij is prachtig
grote vleugels
indringende ogen
ineens komt hij geruisloos
  aangevlogen
hij scheert langs het hoofd
  bloedend verwond
mensen met paraplu over straat
hij vliegt nog altijd rond

Bianca Vernout ©
25-02-2015
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-12 / Gerda Hooijberg

Ik liet je gaan

jij kwam bij me
zoveel meer dan ik dacht
zag jij veel in mij
en ik, ik liep er langs

las van je blik
de gevoelens niet
je wachtte mijn woorden
ik gaf het antwoord niet
jij moest mij raden
en liet mij los

ik buig nu diep
want liet je gaan
op de tonen van de stilte
zing ik even niet

Gerda Hooijberg
Thema = Ik zie je (weer) gaan
2015-03-11 / Eveline Richter

Het weten dat jouw ogenschijnlijk
verdwijnen en verschijnen
slechts schijngestalten zijn
zoals een fluisterboot bijna geruisloos
doorglijdt onder een brug
blijf jij onveranderlijk mijn bestaan



© Eveline Richter
maart 2015
[1] 2